I woken up in the middle of an unknown place. Under this large tree with a purple smooth leaves and a dark brown colored of branches.There is a dark green grass covering the soil and a light blue sky with a calm gently breezes of air. Mala-bulak sa ganda ang maamo at mapuputing ulap na tila ba’y may nabubuong imahe ang bawat hugis nito.

Nang biglang may nasilayan ang di-maitsura kong mga mata, ang imahe ng isang lalaking nakatalikod na mag-isa lamang naka upo malapit sa aking kina uupuan. Nabuhayan ako nang makitang muli ang lalaki.

“This guy...”.has a white milky skin and a brown shiny hair. Kahit sa malayo, Amoy na amoy ko parin ang amoy nitong mala-baby powder sa kalma.

I wanted to have a glimpse of his face that’s why I walked towards the guy. I nervously slowly elevate my hand wanted a touch of the misterious guy’s shoulder, but when I’m about to finally touch its shoulder...

Nang biglang May kung anong bagay ang tumama sa aking mukha na naging sanhi ng pagmulat ko sa katotohanan.

“Arayyy....”. I scream

I opened my eyes and found myself again in my room. Bumungad sa akin ang mala-angry bird na mukha ni nanay. Galit na galit ito kung makatitig sa akin.

“Jusko lord! Ano bang dapat Kong gawin sa batang to! Wala na ngang trabaho, palamunin na nga, tanghali pa kung gumising! Ano ka dito, prinsesa!”. Mahabang sermon nanaman ni nanay

As usual, tumagal pa nga ng ilang minuto ang sermonan bago pako nakatayo at nakababa para kumain.

Athena Lhier Juarez, ang Athena ay nagmula sa nanay ko at yung Lhier naman ay nagmula sa tatay ko. Pareho nagmula sa mga celebrities ang nasabi Kong pangalan na kina iidolohan naman ng mga magulang ko.

Thena, yan ang naka ugalian nang tawag nila sa akin. I am a Cum Laude graduate From the University of Calamba but currently a certified tambay, unemployed and hashtag palamunin. I cannot do anything since every time I apply they always look for someone who has more experience than me which is only a fresh graduate and doesn’t have any experience.

Don’t judge me. I did everything, I’ve tried so many times but still I never got hired even if at once. Then finally I gave up. Dun ko nalang talaga na realized na, being a cum laude doesn’t matter kahit cum laude ka, ipagpapalit ka parin ng iba.

Simula bata, isa lang talaga ang namumuo kong pangarap. Yun ay ang, yumaman. Wala akong dream job, basta’t kung saan may malaking sahod, dun ako.

Sabado ngayon kaya araw na ng paglalaba, mag isa akong maglalaba kasi maaga pang pumunta sa palengke si nanay. Just to inform you, fish vendor ang nanay ko, si tatay naman driver ng UV Van. May dalawa akong kapatid babae at lalaki ako ang panganay, sumunod naman sa akin si Laxus kapatid kong lalaki, at si Gaulish naman ang bunsong babae.

Mas close kami ni Gaulish kumpara kay Laxus, college boy kasi yun! Wala nang Ibang inatupag kundi mag aral ng mag aral. Ngunit Hindi ko naman siya masisisi kung mabuti naman ang hangad niya sa buhay niya at hindi tutulad sa ate niyang tambay.

Before I could even start, bigla namang nag ring ang telepono ko kaya Dali dali ko itong sinagot.

“Thenaaa....” malakas na sigaw ni Rose, kaibigan ko na tila ba’y ngayon lang kami nakapag usap.

“Shhh...tumahimik ka nga, kung makapagsalita ka para bang bingi ang kausap mo ha” mariin ko namang ani.

“Ay sorry, tao lang”. Ani nito sabay ang mahina ko namang pagtawa

“Btw, May kakabukas lang palang coffee shop malapit sa studio, I try natin! Soft opening ngayon maraming freebies!”. Ani nito sa nananabik na tono

Hindi pa nga ako nagsisimulang maglaba, meryenda na agad. But Thena never said no! Lalo na sa pagkain. kaya kahit Hindi pako nakapaglalaba ay iniwan ko nalang ang mga labahin at dali daling nagpalit ng damit para pumunta sa nasabing coffee shop.

Nagsuot lamang ako ng maong na short at normal na yellow t-shirt total malapit lang naman ang pupuntahan ko, nagtali ng buhok na pa ponytail.

Naglakad-lakad na ko sa ilalim ng napaka tirik na araw pero kahit ganun himalang mahangin naman. While I was walking, nasilayan ko na ang studio na May napakaraming tao. Mukhang may espesyal yatang tao ang darating, marami kasing mga tao ang yaring nag aantay sa harap ng malaking studio.

“Puro yata ito mga kabataan ah, konti lang ang may edad na! Maraming dalaga tsaka may banner pang dala-dala”. Nag iintrega kong wika sa aking sarili nang biglang may humintong itim na sasakyan sa aking harapan.

Lumakas ang sigawan ng mga tao. Habang ako ay tutok na tutok na sa itim na sasakyan nang lumabas na ang driver ng sasakyan at unti unting binuksan ang pintuan sa gitna ng nasabing sasakyan.

Pakiramdam ko ay humina ang pag-ikot ng mundo. Yung kani kanina lang na maingay ay parang hindi ko na marinig dahil sa lakas ng bugso ng aking puso. I nervously waited to open the door of the car just to see what’s waiting inside of it. And I definitely don’t have any idea why.

Lumabas ang isang lalaking may matangos at maamong mukha, kahit sa malayo ay halatang halata parin ang napaka itim nitong buhok, brown eyes, at makakapal nitong kilay.

In short igop. He looks like a celebrity na ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. He perfectly describes the guy I always saw in my dreams, black shiny hair, perfectly formed Adam’s apple, perfect scale of body, and smooth, attractive and handsome face.

He’s wearing a black suit like a professional boss but the youngest one. He never smile infront of all cameras surrounding him, he was just so formal.

Nagsimula nang magkagulo ang mga tao, nagsisiksikan nang lumalapit ang mga tao makakuha lamang ng litrato sa lalaki.

“Enzooooo!I love you Enzo!!” Sigaw ng karamihan doon habang ako ay hindi parin nahimasmasan sa mga pangyayari.

When suddenly....napaka bilis ng papangyayari nang hindi ko na namamalayan na nakapasok na pala ako sa entrance ng studio. Wala ring nakapansing guards pagka’t abala sila sa pag poprotekta sa lalaki Laban sa mga fans na aligagang aligaga na.

Hindi ko na namamalayang papunta na pala sa direksiyon ko ang lalaki at di man lang marinig ang sinasabi ng mga tao sa aking paligid. Tulala akong natumba dahil sa aksidenteng pagkakatulak ng lalaki sa akin.

“Stupid...” mahina ngunit malinaw kong pagkaka rinig sa iniwika ng lalaki, tumingin pa ito sa akin bago nagpatuloy na paglalakad papasok sa studio.

It was an accident, tinulak niya ako dahil pakalat-kalat ako. Nang maka alis na ang lalaki ay doon lang ako nahimasmasan. Rinig na rinig ko ang tawanan ng mga tao sa aking paligid.

”Yan tanga kasi” wika pa ng isang babae

Tuluyan ko na ngang naramdaman ang pagpula ng aking mga pisngi sa kahihiyan.Dali dali akong tumayo at tumakbo papalayo sa maraming tao.

Hinding hindi ko malilimutan ang araw na ito.

Not smooth enough for a good encounters. I felt ashamed infront of people, because of the guy I thought was my dream guy but turns out to be a complete opposite of what I’ve said earlier. He is only beautiful outside but not inside. I thought he is finally the guy I’ve been waiting for...but I’m wrong.

I run shamefully, I felt my tears gushes through my whole face. This is the first Time I felt ashamed infront of people, infront of so many people rather. I felt like he was right, I was stupid...

Naging okay lang ako ng makita ko na si Rose na papalapit sa pwesto ko.

“Why are you crying?”.Rose uttered with a gently comforting tune

Ito talaga ang problema ko. I’m a soft hearted girl, sensitivity’s killing me. Yung tipong kahit konting galaw lang, nasasaktan nako. Bigla na lang tutulo ang mga luha ko ng wala namang sapat na dahilan.

Without saying a word, I hugged Rose.

MINUTES PASSED BY

“I met a guy, a very handsome guy...but the most jerky guy I’ve ever met”. Galit kong ani

“Jerky guy? Yan yung iniyakan mo? Bago yan ah, who is that?”nag iintregang ani naman ni Rose sabay ang mahinang pagtawa.

“No! Hindi siya yung iniyakan ko, the crowds. I’ve cried because of embarrassment, because of the crowds”. Malinaw ko pang pagpapaliwanag

“Okay. Speaking of gwapo, gaano siya ka gwapo?”. She asked again

Honestly, I hate of talking about this guy but...fine

“In scale of 1to10, 10 but he’s still a jerk for me”. Malamig kong ani habang si Rose naman ay May nakaka inis na ngiti.

“Who is that...I’m curious, spill the tea!”. Rose excitedly uttered

“Who is this guy again...oh, his name is Enzo yata. Yun yung mga sigaw ng mga babae kanina”. I uttered but to my surprise, Rose became so red like a red chilly tomato na parang sasabog na sa pagka pula.

“Ahhhhhh!”. She shout na may halong Kilig

“Wait...what’s the meaning of this?”. I uttered

“Hoy te, how can you even forget? Enzo?” Rose uttered

“Enzo? Ha, may kakilala ba akong Enzo?”. I nervously uttered then Rose laugh

“Syempre wala, Hindi ka kasi updated sa mga showbiz happening”. Rose uttered

“Pero iba pa rin talaga ang swerte mo et! The most handsome guy and the youngest CEO of the Universal Robina Company, Enzo. You met him in person at hindi lang nakita, nakabanggaan pa”. Rose uttered

I have no idea that he was so famous. Kaya pala maraming taong naka abang sa kanya.

“Never mind, he is still a jerk for me”. I uttered

“Hay, ewan ko nalang talaga sayo Athena Juarez”. Rose disappointedly uttered.

Pagkatapos ng usapan. Both of us went to the soft opening of the Coffee shop na syang dahilan ng pagpunta namin dito. Napakasaya nanaman ni Rose nang makatanggap ng mga freebies.

Rose Alliya Matter, my best friend. Yung best friend Kong tambay rin gaya ko. Pareho kasi kaming laging nirereject sa mga kompanyang inaaplayan namin.

After a while ng pag memeryenda ay nakauwi na ako sa Amin, pero laking gulat ko nang bumungad sa akin ang umiiyak na mukha ni nanay.

“Nay?may problema ba?” I uttered with a concerned tune

Nanay turn her gaze at me at malimit na pinunasan ang luha gamit ang mga kamay.

“Thena, pumunta dito kanina si aling Mosa, sinisingil na tayo sa upa ng lupa dahil kung hindi daw tayo makakapag bayad sa susunod na buwan, mapipilitan na dw syang ipa demolish tung bahay natin”. Mahabang paliwanag ni nanay.

Napakunot ang noo ko sa naging tugon nito. I felt guilty. Pakiramdam ko kasalanan ko kung bakit ngayon naghihirap parin kami. Kung hindi lang talaga ako naging jobless edi sana matagal ko nang nabili tung lupang kinatitirikan ng bahay namin.

I hugged nanay.

“Don’t worry nay, starting tomorrow I’ll try again to find a work. Kahit anong trabaho papasukin ko hindi lang ma demolish tung bahay natin”. I uttered

“Mabuti naman, para hindi kana maging palamunin pa rito sa bahay”. Sarcastic ngunit totoong wika ni nanay

TOMORROW

Gumising ako ng maaga para mapag handaan ang paghahanap ko ng trabaho sa araw na ito. Isinalansan ko narin ang mga papeles na kakailanganin ko.

Naka long black jeans at puting polo ako para magmukhang pormal. Nag light make up at nagtali ng pa buns ng buhok para malinis namang tingnan.

I went to the first company, wala rawng available slots kahit janitor puno narin. Next the second one, Hindi daw sila tumatanggap ng walang experience.Until in the last Company I applied on, Hindi parin ako tinanggap. Patuloy parin akong nareject.

Life can be so unfair, sa tirik ng araw at sa init ng panahon halos mangiyak ngiyak nako sa pagod sa kakalakad. Sumabay pa ang pagtulo ng bawat Pawis ko sa katawan.

Just to make myself relax, tumambay muna ako ang sa isang coffee shop para magpa aircon nang madatnan ko roon si Rose na patambay tambay rin sa isang silya.

“Wow, bagong buhay yarn?”. Wika ni Rose sabay ang mahinang pagtawa.

“Required kasi, kailangan ko ng pera”. I uttered at umupo sa harapan ng silya ni Rose

“Ganun ba, eh anong balita. Mukhang pawis na pawis ka yata”. Ani namn nito

“As usual, rejected nanaman. Hay kakapagod”. I uttered na may malungkot na mukha

“That’s okay, that’s life”. Rose uttered na para yatang sinusubukang pakalmahin ang nararamdaman ko

“Wait, naisip ko lang. Diba sabi mo sa akin dati, may tito kang nagta trabaho sa isang kompanya sa Maynila, subukan mo kayang magtanong sa kanya kung meron pang slots dun” Nabuhayan ako sa iniani ni Rose

She’s right, Si tito Henry, ang kapatid ni nanay ay nagtatrabaho sa isang sikat na kompanya sa maynila. Subukan ko kayang tumawag kay tito para magtanong kung may slots paba.

“Oo nga no, may point ka”. Ani ko sabay ang dali daling pagkuha ng telepono ko sa bag upang tawagan si tito.

Sa sinuswerte nga ng panahon ay agad namang sumagot si tito sa aking tawag.

“Oh Thena, napatawag ka?” Ani ni tito sa kabilang linya

“Hi tito, magtatanong lang sana ako kung may slots pa bang available sa kompanya niyo? Kailangan ko lang kasi ng trabaho?”. Mariin kong ani sa kabilang linya

“Uhm...” rinig ko ang paglunok ng laway ni tito sa kabilang linya

Matyaga akong naghintay sa magiging tugon nito.

“Meron, naghahanap ng bagong sekretarya ang Boss namin dito. Eh yun ay kung papayag ka...malaki pa naman ang responsibilidad ng isang sekretarya lalo pa ngayon dito sa kompanya namin”. Wika ni tito na ikinaligaya ng aking puso.

Sabay ang malakas naming sigaw ni Rose

“Oo naman po! Willing akong mag apply bilang bagong sekretarya!”. Tugon ko naman kay tito sa kabilang linya.

“Mabuti naman, huwag kang mag alala at agad na kitang irerekomenda dito. Pumunta ka nalang dito ng maaga dahil iinterviehin ka pa rito bukas”. Ani naman ni tito

“Approved!”. Sigaw ko sa tuwa

“Huwag masyadong happy, may interview pa bukas”. Ani naman ni Rose

“At least ngayon, meron nakong bagong aaplyan bukas”. Ani ko naman sa tuwa

I woke up feeling grateful that this is finally the day that I will be having an interview. I should work hard to get this job. The sky is clear and the clouds looks calm, sumasabay yata ito sa mood ko ngayong araw.

“Good morning nay, tay”. I actively uttered with a smile drawn in my lips

They looked at me with a curious face. (What happen to you nak? Your expression is unusual?) I think that was they were thinking right now. But before I could even spill the good news to them. I should pass this interview first to be officially employed.

Malapit lang naman ang bayan ng Maynila dito sa amin, I mean hindi naman ganoon kalayo kung tutuusin. Binigay sa akin ni tito ang address ng kompanya, nakakalula mang isipin ngunit isa pala ito sa mga matatanyag na kompanya sa buong Pilipinas. Ang Universal Robina Company, sila ang nagre-release ng mga iba’t ibang Orphanage program at sila rin ang nagtatag ng iba’t Ibang bahay ampunan sa lugar.

Kilala sila bilang child-friendly Company. Kadalasan sa mga produkto nila ay mga gamit pambata. Sa tingin ko, mababait ang mga makakasama ko sa trabahong to, lalong lalo na ang boss. Rinig rinigan ko kasi kung gaano tumulong ang May ari ng kompanyang ito sa mga bata lalo na sa mga orphanage.

Hindi naman ako gaano nag research, eh hindi ko nga kilala kung sino ang magiging boss ko dito e.

[ ENZO’S POV ]

Enzo Waylen Romero, I am the youngest CEO who take over the Company after my Father feels weak and he actually staying in his bed with a bunch of nurses. He Let me take over the company but sometimes he still visits the company when he felts fine.

“Dahliaa” I strongly uttered with a loud and scary voice

“Y-yes s-sir?”Pautal- Utal na wika ni Dahlia, isa sa mga stuff ko habang nakayuko lamang ito.

In this company, I am the boss. Everyone should obey me, everyone is scared in me, and everyone knew who really I am.

I’m not that sweet Enzo they see on social media, I’m not actually like that...trust me

“Where’s my new secretary? Make sure that when I came back later, she’s already here”. I uttered with a strong and deep voice

”Yes sir! There is already an applicant for that. It’ll be her interview now”. Dahlia uttered

“Good”. I respond

This is the 10th time i will be going to hire a secretary. Dahil ang mga past secretary ko na hindi man lang tumagal ng ilang buwan ay sadyang nag resign na. Hindi na yata nila kinaya ang ugali ko.

[ ATHENA’S POV ]

When I arrive in the company, sa sobrang aga ko ay kakabukas lang ng kompanya. Ang guards ay yaring nagkakape pa. I walk towards the company with a happy and joyful smile.

“Good morning mga manong guards, Fresh na fresh ha”. Wika ko sa maamo at masiglang boses

“Uy ang aga niyo naman maam, anong atin?” Ani ng isa sa mga guards sabay ang pag aya sa akin na magkape

“Job interview ko kasi ngayon, I apply as a secretary”. Masaya kong pagpapaliwanag

Nabigla ako nang bigla nalang tumawa ang mga guards

“Why are you laughing? May nakakatawa ba sa sinabi ko??”. I uttered while raising my eyebrows at them

“Wala naman maam, nabigla lang naman kami kasi nung nakaraang araw lang, may nag apply tapos ngayon may mag aaply nanaman”. Wika ng isa pa sa mga guards

“Wait, what? Ibig sabihin ba nito ay agad na finafired ng boss niyo ang naging Secretary niya nakaraan? For what, Hindi niya ba nagustuhan ang Secretary niya noon?”. Nag aalala kong tanong

“Hindi naman maam, ang mga Secretary na mismo ang nag reresign”. Pagpapaliwanag pa ng nasabing guard

What? What are they trying to say? Ibig sabihin ba nito ay May problema sa magiging boss ko? Ba’t naman mag reresign nang ganun ka dali ang mga Secretary niya?

“Bakit naman ganun? Huwag niyong sabihin na obsessive, manyak, at abusive ang magiging boss ko. O baka naman may diperensya sa pag iisip. Alin sa mga dun?”. Mabilis kong ani at tumawa lamang ang mga guards

“Nakakatawa ka naman maam, syempre wala sa mga dun. Napaka advance niyo namang mag isip”. Ani ng guard na ikina kalma ng aking damdamin.

Aanhin ko naman ang magandang trabaho at malaking sweldo kung ang magiging trabaho ko naman ay taliwas sa dignidad ko.

“Eh ano, what’s the reason?”. I curiously asked na napapakunot na ng noo ko

Sumenyas ang isa sa mga guard na mukhang May ibubulong sa akin kaya agad akong lumapit upang makinig.

“Wala pang nakaka alam kung ano ang dahilan ng agad na pag reresign ng mga Secretary niya pero sa pagkaka alam ko, masungit at medyo bossy ang boss natin kaya yata agad na sumusuko ang mga nagiging Secretary niya dahil sa kanyang ugali”. Bulong sa akin ng guard

If that’s the case then okay, yan lang naman pala. Basta I believe in myself na I can handle it, I can handle him

Hindi pa nakakatapos magpaliwanag ang guard ay agad na akong tinawag ni tito para sa job interview.

”Mag iingat ka maam”. Yan lang ang huli kong narinig at mariing ngumiti lamang sa mga guard bago pumasok sa mismong kompanya.

When I enter the Company. Napa wow ako sa aking mga nakita. Golden chandeliers, elegant design ng bawat wall, tables, and even chairs. May malaking Tag ng Universal Robina sa May itaas nito na May napaka gandang disenyo. Napakalaki pala talaga nito sa loob, malawak, at marami pang Ibang nanggagandahang designs, di nako magtataka pagka’t isa ito sa mga sikat na Kompanya sa buong bansa.

Maraming mga Stuff ang narito ngayon sa loob at agad nakong ini assist ni tito sa may counter area kung saan ako iinterviehin.

I nervously walked with tito beside me, kinakabahan ako na may halong excitement dahil sa wakas iinterviehin nako.

Kinuha ko ang mga papeles ko sa bag at agad itong ini abot sa mag iinterview sa akin.

“Good morning maam, I am Athena Lhier Juarez, I am 31 years old. A cum laude graduate from the university of Calamba and my major is Social science. This is my first time working, but don’t worry I am well trained due to Studying and I am proud to say that I have the knowledge and skills you’ve been finding for”. Mahaba kong salaysay na may nakangiting mukha.

Relax Thena, you can do it! Just be yourself!

“Oh good, I guess you are perfect for this job but may I ask if you have any experiences about this job?”. The interviewer asked

The most scariest question. I gulp but when I’m about to respond, a handsome looking guy wearing a formal suit, tall with milky skin enter the door with a misterious body guard beside him.

He looks familiar.

The stuff around me including the interviewer beside me stood up while nakayuko lamang. I’m a bit confuse, why does they bowed their head down to this guy?

”Good morning sir”. Everyone greeted

Sir? They mean their boss? After thinking that, I immediately bow my head down.

This guy will be my boss? How’s great. He is the heaven’s gift from above. A totally an angel falls from the sky!!

I smiled but when their boss shouted angrily in her stuffs, I was shocked

“Dahlia!!”. Their boss shouted with a deep and strong voice then a girl immediately run towards her boss

“S-sir?”. The girl so called Dahlia uttered na pa utal utal na dahil sa kaba

“Where is my new secretary? I needed her right now”. The boss uttered

When Dahlia, the interviewer, and my tito pointed their hand in me.

I was shocked.

“W-what m-me?”. Pautal utal kong ani dahil sa pagkabigla