ชอร์ตี้

“ ฉันได้ยินมาว่าเขาตาย”

“ เขาจะตายได้ยังไงถ้าฉันเห็นเขาเมื่อวานนี้”

“ ฉันคิดว่าเขาตายเพราะความหิว”

"หุบปากใครก็ได้เพราะความหิวโหย"

“ ฉันดีใจที่เขาตายเขาเป็นคนงี่เง่า”

หลังจากนั้นเรื่องเหล่านั้นก็เป็นประเด็นปากต่อปากของผู้คน การอภิปรายของผู้คนส่วนใหญ่เกี่ยวกับเรื่องเดียวกันโดยความคิดเห็นที่ไม่เป็นทางการบางอย่างก็เงียบลงทันที

อย่างไรก็ตาม X ของปัญหาอยู่ในใจของทุกคน

* เจ็ดเดือนที่แล้ว *

ครู "พวกเรามีนักเรียนใหม่และฉันรู้ว่าเขาต้องการแนะนำตัวโปรดเป็นผู้นำ"

กล่าวว่าครูเรียกเด็กชายที่นั่งอยู่แถวหน้า

เด็กชายลุกขึ้นยืนและยืนอยู่หน้าชั้นเรียนและในไม่ช้าก็รู้ว่าทุกคนที่นั่นดูแก่ขึ้นด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้า แต่เป็นเพียงเด็กผู้ชายเพราะใบหน้าของพวกเขาอุดตันด้วยเครื่องสำอางและเครื่องประดับที่ไม่จำเป็น

"สวัสดีฉันชื่อคลาฮัน แต่คุณสามารถเรียกฉันว่าแคลน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ

“ ทำไมชื่อกล้าหาญจังชื่อแปลก ๆ ไม่คิดเหรอ” นักเรียนคนหนึ่งนั่งแถวสุดท้ายกล่าว

Klan "ฉันชื่อ Klahan เพราะฉันมีสองสัญชาติพ่อของฉันเป็นคนไทยและแม่ของฉันเป็นคนอเมริกัน"

"เข้าใจ"

ศาสตราจารย์ "อยู่ต่อได้"

Klan“ ฉันอายุไม่เท่าคุณเพราะฉันอายุมากแล้วฉันจึงอายุน้อยกว่าคุณหนึ่งปี”

ครู "ดีตอนนี้พวกเรามีอัจฉริยะในหมู่พวกเราแล้ว 555 นั่งลง Klan ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนของเรา"

* กระซิบในห้อง *

"เขาหล่อมากเสียด้วยเขายังใหม่"

"เขาทำอะไรให้เป็นปีที่ก้าวหน้า"

“ เขาต้องรวย”

“ ถ้าฉันอยู่กับเขาฉันจะถูกจับไหม?”