เรื่องของแม่พุ่มพวง

เพิ่งได้มาปรับทุกข์คุยกับพ่อว่าหนูควรทำไงดีชีวิตพวกเราถึงจะดีกว่านี้มีวิธีไหนไหมที่พวกคนรวยจะเห็นหัวเราคนจนพ่อเลยบอกก็เขียนนิยายไม่ก็สร้างหนังคนรวยถึงจะแลมองเราแต่ผึ้งก็อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้จะเขียนนิยายยังไงล่ะพ่อเอ้ยสร้างหนังยิ่งแล้วใหญ่นั่นก็ร้องเพลงนี่แหละใช้สิ่งที่เธอเก่งที่สุดมาเปลี่ยนชีวิตเรากันพึงจึงตัดสินใจขอให้พ่อพาเธอไปฝากกับครูไวพจน์อีกครั้งตอนนี้เธอก็โตแล้วเขาอาจจะรับก็ได้แต่ปัญหาคือสำนักงานครูไวพจน์มันอยู่ตรงไหนของกรุงเทพฯกันล่ะเราจะรู้ได้ไงซึ่งก็ไม่ต้องห่วงเพราะพึ่งนั้นจำเบอร์โทรศัพท์สำนักงานได้แม้ไม่รู้ว่ามันจะใช่เบอร์นี้หรือเปล่านะเพราะอ่านไม่ออกแต่ตัวเลขแบบนี้มั่นใจ 80% เอ้าแล้วก็จะให้จริงๆครับโทรไปถามคนเฝ้าสำนักงานเขาก็บอกหมดเลยว่าสำนักงานอยู่ตรงนี้นะมาอย่างนี้นะพ่อจึงสนับสนุนพึ่งสุดตัวยอมใช้เงินเก็บที่มีพาผึ้งนั่งรถเข้ากรุงเทพฯแต่ก่อนจากบ้านมาแม่เล็กก็อวยพรให้ลูกสาวคนเก่งกว่าสู้เขานะอีผึ้งเอาให้เด่นให้ดังเลยนะลูกนะจากนั้นผึ้งน้อยของเราก็เดินทางเข้าสู่เมืองกรุงมาถึงซอยบุปผาสวรรค์หรือที่ในปัจจุบันถูกเรียกว่าซอยจรัญสนิทวงศ์ 27 กรุงเทพฯโซ่ที่เป็นแผ่นดินทองของคนลูกทุ่งคือสำนักงานของนักร้องศิลปินดังๆต่างก็ตั้งถิ่นฐานอยู่ในซอยแห่งนี้ทั้งนั้นครับทั้งพึ่งกับพ่อที่พึ่งเข้ากรุงไปครั้งแรกด้วยความที่อ่านไม่ออกดูไม่รู้ว่าสำนักงานอยู่ตรงไหนก็ต้องเดินถามทางคนแถวนั้นเอาแต่ถึงจะเจอสำนักงานแล้วตัวรู้ไวพจน์กลับไม่อยู่คนเฝ้าก็บอกไม่รู้ครูแกจะเข้ามาตอนไหนบางทีอาจจะไม่มาเลยก็ได้มันต้องรอหรอกกลับบ้านไปเถอะจะอ้าว mission fail สิครับแบบนี้ถ้าวันนี้ครูไม่มาแล้ว 2 พ่อลูกจะไปรอที่ไหนในเมื่อหมดหนทางทั้งสองก็เลือกที่จะนั่งรอตรงข้างถนนแถวนั้นรอแล้วรอเล่าจนพบข้ามครูผู้เป็นความหวังก็ไม่โผล่มาสักทีพ่อที่กลัวลูกจะหิวเลยเดินไปหาซื้อน้ำตรงร้านค้าทำให้ผึ้งต้องนั่งรออยู่คนเดียวในที่มืดๆซึ่งก็ไม่พ้นที่พวกขี้เมาแถวนั้นจะเข้ามาทักเซ้าซี้หวังจะพาขึ้นไปทำไม่ดีมีร้ายแต่โชคดีที่ตอนนั้นครูไวพจน์กับทีมงานบังเอิญกลับมาพอดีครูแกเลยเข้ามาช่วยผึ้งไม่ได้ทันซึ่งครูก็จำพึ่งได้ 2 พ่อลูกเดินทางข้ามวันข้ามคืนมาหาอีกครั้งทำให้ครูไวพจน์ยอมใจรับพึ่งเข้าวงในที่สุดพร้อมให้คำสัญญากับพ่อจรัญว่าจะดูแลผึ้งอย่างดีในฐานะลูกสาวบุญธรรมเลยล่ะพ่อจะรันเลยบอกลาครึ่งลูกรักและเดินทางกลับบ้านปล่อยให้ลูกสาวได้ทำตามความฝันอย่างที่ตั้งใจทำให้ในคืนนั้นผึ้งก็ได้เข้าไปพักอาศัยที่บ้านของครูไวพจน์ที่ซอยแยกถนนณระนองเขตคลองเตยกรุงเทพฯตอนนี้เองที่พึ่งได้พบกับสมาชิกในวงคนสำคัญแสนหลากหลายทั้งพี่หวานนักร้องสาวเด็กปั้นที่กำลังจะได้เป็นศิลปินเต็มตัวและพี่ธีรพลนักดนตรีเป่าแซกโซโฟนคนเก่งของครูไวพจน์ด้านพึงเองก็จำพี่พลได้เพราะในวันที่เธอไปฝากตัวกับครูไวพจน์เมื่อหลายปีก่อนพี่พลเองก็อยู่ฟังเธอร้องเพลงด้วยทำให้ในการพบกันครั้งนี้ทั้งคู่จึงถูกชะตากันเป็นพิเศษทีแรกพึ่งก็เรียกพี่พ้นว่าน้าๆก็อายุห่างกันพอสมควรเลยนะครับช่วงเวลานั้นพึ่งอายุเพิ่งจะ 14 15 เองมั้งด้านคนที่เห็นผึ้งเข้าวงมะใหม่ๆเขาจึงให้พึ่งเลือกไพ่ติดตัวไปใบนึงซึ่งเท่าที่เธอหยิบได้ก็คือไพ่แจ็คโพธิ์แดงที่สื่อถึงความรักความชอบความสุขและความปรารถนาที่สมหวังคือเป็นของขวัญนำโชคชิ้นแรกที่ผลมอบให้ผึ้งติดตัวหลังจากนั้นก็ถึงเวลาลุยตามฝันในเส้นทางนักร้องของเจ้าผึ้งตัวน้อยแน่นอนครับว่าสมาชิกใหม่ยังไงยังไงก็ต้องเริ่มจากการทำงานตำแหน่งร่างสุดเป็นแม่บ้านทำความสะอาดเก็บชุดซักผ้าถูพื้นใช้จริงก็อยากจะเป็นแดนเซอร์ก่อนแต่พอดีคนมันเต็มครึ่งเลยต้องอาศัยครูพักลักจำแอบเต้นตามเขาเอาก็อดทนทำไปโดยมีพี่พลคอยมาดูแลให้กำลังใจอยู่ตลอดถ้ากลิ่นไม่ดีแหละพ่อนานวันเข้าผึ้งก็ได้โอกาสขึ้นมาเป็นแดนเซอร์ชุดเล็กคือในวงของครูไวพจน์เขาจะแบ่งทีมเต้นเป็น 3 ชุดครับมีชุดใหญ่กว่าพวกรุ่นใหญ่ที่ทำงานมานานชุดกลางก็พวกมีประสบการณ์เต้นเก่งพอสมควรและก็ชุดเล็กของกลุ่มหน้าใหม่กับค่าตัวราวๆ 60 บาทและมันมีเรื่องเล่าด้วยนะเพราะว่าวันแรกที่เพิ่งได้เป็นแดนเซอร์ไม่รู้ครูไวพจน์จ่ายเงินผิดหรืออะไรค่าตัววันนั้นที่ได้เพิ่งรับมา 80 บาทคือฉันเต้นเก่งเหรอคะแต่ถ้าจ่ายผิดไม่ทวงก็ไม่คืนหรอกว่าเออก็นั่นสิคะจะคืนได้แค่ตัวเดียวกับพวกแดนเซอร์ชุดใหญ่ชุดกลางอีกอ่ะกอดจากแม่บ้านมาเป็นหางเครื่องตามลำดับจนอยู่มาวันนึงขนาดที่พึ่งกำลังเก็บชุดอยู่คนเดียวเพราะโดนทำโทษที่ไปซ้อมเต้นช้าจังหวะนั้นพี่หวานนักร้องในวงก็เข้ามาปรึกษาขอให้ผึ้งช่วยฟังเธอร้องเพลงหน่อยพอดีครูไวพจน์ท่านแต่งเพลงใหม่ให้ชื่อเพลงแก้วรอพี่เป็นเพลงที่หวานจะได้ออกแผ่นในฐานะศิลปินเต็มตัวซึ่งมันก็คือเพลงที่จะกลายมาเป็นตำนานกับเนื้อร้องที่ว่าพี่ช้างพี่สัญญาปีนี้แล้วไม่มาแต่งค่าสินสอดก็ไม่แพงหรือผิดเร่งให้แก้รอเรื่อยไปชอบเพลงของแม่พุ่มพวงมากพี่หวานก็ร้องท่อนแรกให้ผึ้งฟังว่ามันดีไหมโอเคไหมมีตรงไหนต้องปรับแก้หรือเปล่าเพื่อนก็ตอบไปครับว่ามันเพราะมากสุดยอดแล้วแต่หลังจากแยกกันปรากฏว่าเพิ่งสามารถร้องเพลงแก้วรอพี่ท่อนแรกได้เป๊ะและมันไพเราะดังเสียงแก้วใสๆจนครูไวพจน์ที่อยู่แถวนั้นถึงกับสะดุดหยุดฟังจนจบเลยทีเดียวแต่ยังไงเพลงนี้ครูก็ยกให้หวานไปแล้วคง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***