ทะลุมิติเป็นนางร้าย ชีวิตจริงของฉัน

จูน

ค่าๆ รอเดี๋ยวนะคะ

จูน

รับอะไรดีคะ

คนอื่น

เอาเป็นข้าวผัด กับโค้กขวดนึง

จูน

โอเคค่ะ รอสักครู่นะคะ //ยิ้ม

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจูน ฐานะที่บ้านไม่ค่อยดี ฉันเป็นนักศึกษาเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย พ่อกับเเม่ฉันเสียมาตั้งเเต่เด็กๆเเล้วล่ะคะ ชีวิตฉันเเทบจะไม่เคยได้ใช้ชีวิตเเบบเด็กคนอื่นๆเลย ตอนนี้อาศัยอยู่กับยายเเละน้องชายอีก1คน

จูน

นี่ค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ

เจ๊เจ้าของร้าน

อ่ะ นี่ เงินค่าเเรงวันนี้

จูน

ขอบคุณค่ะ เจ๊

จูน

กลับบ้านก่อนนะค่า

เจ๊เจ้าของร้าน

อืมๆ

เจ๊เจ้าของร้าน

กลับดีๆล่ะ ระวังด้วยน่ะ ดึกๆอันตราย

จูน

ค่า//ยิ้ม

จูนรีบเดินกลับบ้าน

ไม่ต้องขึ้นเเท็กซี่หรอก เพราะว่าบ้านฉันอยู่ใกล้กับร้านของเจ้

จูน

วันนี้ซื้อของทำอาหารให้น้องกับยายกินดีกว่า//เดิน

21.00

จูนถึงบ้าน

จูน

ก๊อกๆ

เธอได้เคาะประตูเพื่อเรียกคนด้านในออกมาเปิดให้เธอ

เเอ๊ด เสียงประตูเปิดออก

จูน

ไอน้องชาย! ช้ามากกว่าจะเปิดประตู รู้ไหมพี่หนัก

จอม

ขอโทษครับพี่ ผมเล่นเกมอยู่

ป้าป//เสียงถุงผักตีบนหัวของน้องชาย

จอม

โอ้ยยพี่! ผมเจ็บน่ะ

จูน

ก็จะเปิดช้าก่อนทำไมล่ะ

จูน

ไปๆ เข้าบ้าน

จูน

ยายจ๋า หนูกลับมาเเล้วค่าา

ยาย

เอ้อ รู้เเล้วหน่า~

ยาย

วันนี้ซื้ออะไรมาเยอะเเยะล่ะ?

จูน

หนูซื้อของทำอาหารมา เดี๋ยวหนูทำอาหารให้กินนะคะ

ยาย

จูนกลับมาเหนื่อยๆ ให้ยายทำให้ดีกว่า

จูน

โอ้ะ ไม่เป็นไรค่ะ ยายไปพักเถอะ😊

ยาย

เอางั้นก็ได้

เวลาผ่านไป30นาที

จูน

อาหารมาเเล้วค่าทุกคน

จูน

อ่ะ//เสิร์ฟอาหารมาวางไว้ที่พื้น

บ้านฉันไม่ค่อยมีฐานะหรอกค่ะ เลยคิดว่ากินตรงไหนมันก็เหมือนกัน

จอม

อร่อยมากครับ//ยิ้ม

จูน

อุ้ย ขอบคุณน้า//ขยี้ผมจอมเบาๆ

จูน

หมั่นไส้ ฮ่าๆ

จอม

โห่ พี่อาาาาาา

ตอนนี้ผมของจอมยุ่งไปหมด

//ทุกคนต่างหัวเราะ ฮ่าๆ//

ถึงเเม้ครอบครัวของฉันจะลำบาก เเต่ก็อบอุ่น😊

•

จูน

อิ่มสุดๆไปเลย //ลูบท้องน้อย

จูน

อ่านนิยายดีกว่า//เดินไปที่ห้องของตัวเอง

เธอฟึ้บลงไปที่เตียง

เเละหยิบนิยายที่เธอเคยซื้อไว้เเต่ไม่เคยเเตะมาอ่าน

จูน

เอ๊ะ

จูน

"เธอคือสุดที่รักของฉัน"งั้นเหรอ

จูน

อ้อโถ่เอ้ย เล่มนี้นี่เอง

จูน

ไหนๆเนื้อเรื่องจะเป็นยังใงน้าา

1ชั่วโมงผ่านไป

จูน

ยัยนางร้าย ไม่อยากเลี้ยงก็เอามาให้ฉันเส้

จูน

น่าสงสารจัง

จูน

โห่ว นางเอกมาช่วยเเล้ว สวยจัง

จูน

พระเอก หย่าสักทีเถอะหนาา

เอ๊ะ?ฉากสุดท้ายตัวร้ายตายเพราะฝีมือพระเอกหรอเนี่ย

จูน

เขาก็คงเกลียดมากจริงๆ ถึงขั้นทำเเบบนั้นสิน่ะ

สายตาของจูนเผลอไปมองนาฬิกา 05.09

จูน

หะ....ห๊าาาาา!!!!

เช้าวันต่อมา

จูน

โอ้ย ไม่ทันเเล้ว

เธอรีบใส่รองเท้าเเละออกไปเรียนทันที

มีเรียน8โมงด้วยสิเรา ไม่น่าอ่านถึงตี4เลย

จูน

ตึกๆ //ข้ามถนน

ตึ้งๆ โครมมมมมม!!!!!

รถบรรทุกชนเข้าอย่างเร็ว

ฉันตายเเล้วสิน่ะ //ฟึ่บบบบบบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ