เรื่อง...

เวลา 12:30น.

"หิว~หิวข้าวจัง~แค่กๆ หิว! "

เสียงเรียกร้องด้วยความเจ็บปวดกับน้ำตาที่กำลังไหลออกมา อยู่ในห้องที่แคบๆไม่มีกระจกมีแต่ประตูเล็กๆบ้านทั้งหลังทำมาจากใบตองที่แห้งกร้านกับห้องที่เต็มไปด้วยแมลงต่างๆมากมายหลายชนิด

" โลกนี้!! ไม่มีความยุติธรรม!แค่กๆ"

ฉันพูดด้วยเสียงที่แห้งแตก

ฉันพูดด้วยความโมโหโลกนี้ไม่เหมาะกับคนที่ไม่มีอะไรเลยหรอความหวังที่จะได้ไปโรงเรียนสักครั้งเหมือนกับเด็กธรรมดาเท่านั้นเองมันเป็นไปไม่ได้เลยหรอ

" โลกนี้มันไม่มีอะไรดีเลย!ถ้าจะตายไปก็คงดีที่สุด! " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเรื่อยๆฉัน ค่อยๆหลับตาลงกับคำพูดสุดท้ายที่ฉันจะพูดออกมาได้

" ลาก่อนโลกที่แสนจะโหดร้าย "

เหมือนฉัน คนนี้ถูกสวรรค์ทำโทษทั้งที่ยังไม่ได้ทำผิดอะไรฉันหลับลึกเหมือนจะไม่ตื่นอีกต่อไป

ฉันต้องไปแบบไม่มีคนดูแลหรือแม้แต่จะเห็นศพฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าใครจะมาหาศพคนแบบฉัน

ถึงจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้แบบนี้ฉันก็เหมือนกับตายทั้งเป็น

เวลา ผ่านไปไม่นาน

" หื้ม? ความยุติธรรมหรอ? ข้าจะให้มันกับเจ้าเอง "

เสียงชายปริศนาที่ดังก้องอยู่ในหัวสมองของฉัน

"แต่ในตอนนี้ฉันได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วถ้าจะมาถามหาความยุติธรรมมันก็คงไม่มีอะไรดีต่อไปฉันไม่ต้องการอยู่ในโลกแบบนี้ โลกที่แสนจะโหดร้าย"

" อ่า...ท่าอย่างนั้น..เจ้าจงลงไปในต่างโลก

ซะ "

ไม่นานที่ชายปริศนาพูดจบแสงสว่างก็ค่อยๆเจิดจ้าทีละนิดๆถึงแม้จะเป็นแสงที่สามารถทำให้ตาบอดได้แต่มันกลับทำให้ฉันอุ่นขึ้น

" อุ่นจัง "

เวลาผ่านไป 1 วิ

" คุณชายตื่นได้แล้ว "

เสียงเรียกด้วยความเป็นห่วงจากผู้หญิงที่กำลังนั่งข้างๆเตียงเธอได้ใช้มือมาจับมือของฉันเขย่ามือของฉันอย่างช้าๆ

" .... "

ฉันที่ค่อยๆตื่นขึ้นมาด้วยความงงนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ฉันจำได้ว่าฉันอยู่ในห้องแคบๆไม่ใช่หรอ

" เดี๋ยวป้าออกไปก่อนนะรีบแต่งตัวล่ะ "

เธอเดินออกไปจากห้องแล้วปล่อยให้ฉันต้องนอนคิดเรื่องบ้าๆนี้คนเดียว

" เกิด..อะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงได้เป็นผู้ชายได้ล่ะฉันเมื่อก่อนเป็นผู้หญิงอยู่เลยแต่ตอนนี้กลับมาเป็นผู้ชายได้ไง!? "

ฉันลุกขึ้นแล้วก็เดินไปที่กระจกว้าวที่นี่มีกระจกด้วยล่ะฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลยดีใจจัง•́ ‿ ,•̀

ฉันยืนดูตัวเองในกระจกไม่อยากจะเชื่อนี่มันร่างผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่เคยเจอมาเลยนะเนื่ย!!ส่วนสูงก็ประมาณ 186 น้ำหนักก็ 39 แค่ 39 เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

"แต่ว่าทำไมฉันถึงได้อยู่ในร่างผู้ชายได้ล่ะ?"

ฉันตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่พักใหญ่

" ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย "

ถึงเคยฝันว่าอยากจะเป็นผู้ชายแต่นี่มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ เหมือนกับว่าเราได้เกิดใหม่ ที่ไม่ใช่ทารก แต่เป็นการเกิดใหม่ตอนอายุ 16 สินะ? ใช่ซะสิไหนล่ะ;-;

"ฉันก็เป็นคนสวยนะแต่ตอนนั้ยไม่มีเงิน จะทำอะไรก็พังไปหมด ฮือ! " ดูตัวเองตอนนี้สิฉันอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้ ชีวิตมันเลวร้ายกว่านิยายซะอีกทำไมฉันถึงไม่ตายไปซะถึงจะอยู่ไปก็ไร้ค่าอยู่ดี

ปัง!!! (เสียงถีบประตู)

" !?! "เกิดอะไรขึ้นฉันมองไปที่คนถีบประตู คนที่ถีบประตูก็มองฉันเหมือนกัน เอ๊ะ? แต่เดี๋ยวก่อนนะนี่มันเด็กผู้หญิงหรอ (ไปเอาแรงมาจากไหนล่ะเนี่ยที่มาถีบประตูได้)

" พี่....พี่คะ~~~ "

เด็กคนนี้วิ่งมากอดฉันก่อนจะไถ่ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยทำไมฉันถึงจำได้ล่ะว่าเด็กคนนี้คือใครเธอคือน้องสาวของฉันเองในร่างนี้อ่ะนะความจำของฉันเข้ามาเรื่อยๆไม่หยุดจนทำให้ฉันปวดหัวเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!

" ไง " ฉันพูดด้วยความไม่แน่ใจ ฉันปวดหัวจะไม่ไหวแล้วนะเนี่ยฉันเจ็บที่หัวของฉัน

ฉันล้มลงไปที่เตียง นี่มันบ้าไปแล้วหรือไงหรือว่าสวรรค์จะทำแบบนี้ เพราะเห็นว่าเราไม่มีอะไรเลยหรอ เป็นไปได้ยังไง ยังไงซะอีกไม่นานความทรงจำในร่างนี้ก็จะกลับมาหมดแล้วแต่สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือชีวิตในตอนนี้ก็อาจจะเหมือนกับฉันในตอนนั้น

" พี่ไม่สบาย? นอนพักเถอะค่ะ! "

น้องสาวที่แสนดีบอกฉันให้พักฉันก็คงจะต้องพักจริงๆแล้วมั้งถึงตอนนี้จะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น

แต่ฉันจะพยายามเข้าใจมันมากที่สุดถ้ามีคนมาบอกให้รู้เร็วกว่านี้คงดี