เสียงสายลมพัดผ่านสวนดอกไม้กว้างใหญ่ สตรีนางหนึ่งได้นั่งอยู่บนม้านั่ง พลางกวาดสายตามองรอบๆ เพื่อชมความงดงามของทุ่งดอกไม้ แต่ใบหน้าของหญิงสาวกลับไม่มีความสุขเลยเสียนิด เหมือนเธอกำลังเครียดและคิดอะไรอยู่มากกว่า

"ผมสัญญานะ ว่าจะรักคุณตลอดไป ผมจะซื่อสัตย์กับคุณและจะไม่มีวันทิ้งคุณ''

"เฮ้อ......"

หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างประชดชีวิตก่อนที่เธอจะก้าวเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่ง ในคฤหาสน์กว้างใหญ่ บนโซฟา ณ ห้องนั่งเล่น บุรุษคนหนึ่งกำลังนั่งโอบเอวและจู๋จี๋กับสตรีนางหนึ่งอยู่ โดยทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า สตรีคนนี้กำลังมองพวกเขาอยู่

"อ อ้าว! น นาตาลี! ค คือ..."

บุรุษหนุ่มบนโซฟารีบละมือออกจากเอวของสตรีข้างกายเขาทันทีที่เห็นสตรีตรงหน้าที่เป็นภรรยาของเขา

"หนูกับพี่บอยแค่มาคุยเรื่อธุรกิจกันหน่ะค่ะ"

สตรีข้างกายของบุรุษกูไม่ค่อยแคร์กับการที่สตรีตรงหน้ามองอยู่มากแถมยังบอกเหตุผลที่มาหากันและกันอีกด้วย

"คุยธุรกิจ... แต่ต้องโอบเอวกันด้วยหรอ? หืม?"

สตรีตรงหน้าทั้งสองแสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้นพลางจ้องมองทั้งสองด้วยสายตาที่เยือกเย็นอย่างมาก ทำเอาทั้งสองเสียวสันหลังวาบไปตามกัน

"ไม่เอาน่า นาตาลี น้องมิ้นเขาแค่มาคุยธุรกิจ"

บุรุษหนุ่มชักสีหน้าไม่พอใจกับสายตาที่สตรีตรงหน้าจ้องมองเขาและสตรีข้างกายของเขาก่อนจะกดเสียงต่ำพูดกับสตรีตรงหน้าอย่างไม่พอใจ

"แค่คุยธุรกิจแต่ต้องถึงขั้นโอบเอวกันหรอ?"

สตรีเอ่ยถามบุรุษด้านหน้าอย่างไม่พอใจกับท่าทางของเขาที่ดูไม่พอใจในสิ่งที่เธอถามไปก่อนหน้า

ทั้งคู่ได้เกิดการโต้เถียงและทะเลาะกันขึ้นมา ทั้งคู่เถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งบุรุษหนุ่มระเบิดอารมณ์ผลักสตรีตรงหน้าจนท้องของเธอไปกระแทกกับขอบโต๊ะปลายแหลมอย่างแรง ร่างสตรีทรุดลงไปกับพื้น ช่วงล่างของสตรีเริ่มมีโลหิตไหลออกมา เมื่อบุรุษหนุ่มได้สติ เขาจึงรีบโทรเรียกรถพยาบาลโดยทันที แต่โลหิตเริ่มไหลออกมามากขึ้น สติของสตรีเริ่มโรยรินไปทีละนิดก่อนที่เธอจะหมดสติไปพร้อมเสียงไซเรนจากรถพยาบาล

ณ โรงพยาบาล

นายแพทย์คนหนึ่งได้เดินออกมาจากห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน เห็นดังนั้นบุรุษหนุ่มจึงรีบไปถามไถ่ถึงอาการของผู้เป็นภรรยา

"คุณหมอ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้าง?!"

"หมอมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายครับ..."

สีหน้าของบุรุษเต้มไปด้วยความกังวลก่อนจะเอ่ยถามนายแพทย์ตรงหน้า

"ข่าวดีคืออะไรครับ!?"

"แม่เด็กปลอดภัยดีครับ..."

"แล้วข่าวร้ายหล่ะครับ?!"

"คือ...."

"หมอไม่สามารถช่วยชีวิตเด็กในท้องได้ครับ..."

เหมือนฟ้าผ่าเข้ามากลางอก จิตใจของคนเป็นพ่อแทบแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี เมื่อรู้ว่าลูกของเขาที่กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือน ต้องมาตายลงด้วยน้ำมือของเขาที่เป็นพ่อของเด็กในท้อง จิตใจของผู้เป็นแม่ที่ได้ยินทุกอย่างก็แตกสลายไม่เหลือชิ้นดี ทั้งที่กำลังจะได้เห็นหน้าลูก แต่ลูกกลับต้องมาตายจากไป

เวรกรรมอะไรกัน ทำไมฟ้าดินต้องเล่นตลกกับชีวิตของเธอ

หลายสัปดาห์ต่อมา...

"นาตาลี... ผมขอโทษ..."

บุรุษหนุ่มเอ่ยขอโทษกับสตรีตรงหน้าด้วยความรู้สึกเสียใจที่เขาพลั้งมือฆ่าลูกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

"คุณบอกว่าจะซื่อสัตย์กับฉัน จะรักฉันคนเดียว จะไม่ทิ้งฉัน... แต่คุณกลับ..."

"นาตาลีผมจะไม่ผิดสัญญาอีกแล้ว..."

บุรุษหนุ่มเข้าสวมกอดร่างของสตรีที่นั่งซึทเศร้าอยู่ที่มุมเตียง อ้อมกอดนั้นดูตริงใจและสำนึกผิดจากใจจริง

"สัญญาแล้วนะ"

"สัญญาครับ..."

ณ ห้างสรรพสินค้า

สตรีกำลังเดินชมห้างสรรพสินค้าอย่างมีความสุข แต่ความสุขกลับอยู่ได้แค่ไม่นานเธอก็ต้องใจสลายกัยคำลวงของคนทรยศ สตรีเข้าไปตบหน้าสามีจอมหลอกลวงของเธออย่างแรง

"น นาตาลี!?"

"ไอคนหลอกลวง!!!!"

ด้วยความเสียใจสตรีหญิงได้วิ่งออกไปจากห้างอย่างไร้สติโดยไม่รู้ว่ารถบรรทุกขนาดใหญ่ได้พุ่งชนร่างของสตรีเข้าอย่างจัง ทำให้สตรีหญิงสิ้นใจตายคาที

(นี่ฉันตายแล้วหรอ...)

"ลูกแม่"

(เอ๊ะ?!)

"ยินดีด้วยครับคุณได้ลูกชาย"

To be continued