คิมหันต์

  หมุ่นหล่อมาดนิ่งที่ไม่ค่อยจะสนใจใครลิซ่าทางบ้านคอนข้างรวยเป็นที่หมายตาของสาว ๆ ทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน

                                                                         ลิซ่า

    เด็กเรียนหน้าหวานนิสัยดีนักเรียนดีเด่น 3 ปีซ้อนเหมือนจะมีใจให้หิริบุตรทัดทานระดับสูงจนคนชอบรุนแรงเรียนเก่งเหลือเกิน

                                                                          มิลล์

  สาวสวยสุดแซ่บที่ชอบคิมหันต์และยังเป็นคู่หมั้นกัน แต่เหมือนคิมหันต์จะไม่สนใจทางบ้านที่รวยเป็นที่หมายตาของหนุ่ม ๆ ในโรงเรียน

                                                                         อารัน

  หนุ่มหล่อเพื่อนคิมหันต์ชอบมิลล์มาโดยตลอด แต่เหมือนมิลล์จะไม่ชอบพี่ทางบ้านคนรวยเป็นที่หมายตาของสาว ๆ

''คิมหันต์เรามาคบกันไหม..ยังไงเราก็เป็นคู่หมั่นกันนิ''

''ฮึ...ฉันบอกเธอมาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่าฉันชอบ ลิซ่า''

''แต่ว่าเราเป็นคู่หมั้นกันนะ''

....มิลล์ได้แต่ยืนมองคิมหันต์ที่ค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆอยู่ๆตาของเธอก็ค่อยๆนองน้ำตา เธอหันหลังพรางเช็ดน้ำตาออกและค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ

''เป็นอะไรอีกล้ะอย่าบอกนะว่าโดนคิมหันต์ปฏิเสธมา''

.....เสียงที่คุ้นหูใช่นั้นคือ อารัน เพื่อนคนสนิทของคิมหันต์ มิลล์ไม่ได้ตอบอะไรเธอก้มหน้าแล้วค่อยๆเดินไปเอาหน้าซบไหล่ของอารันและร้องไห้ออกมา

''ฉันบอกเธอแล้วไง..ไม่ว่าเธอจะตื้อมันเท่าไหร่มันก็ไม่ชอบเธอหรอก''

....อารันพูดพร้อมยกมือขึ้นมาลูบหัวมิลล์อย่างเบาๆ

"นายไม่เข้าใจฉันหรอก"

"เข้าใจสิ...การที่เราไปชอบคนที่เขาไม่ชอบเรามันเจ็บนะ"

"ใครกันที่กล้าปฏิเสธนาย"

...มิลล์พูดพร้อมเอาหน้าที่ซบไหล่ออก

"เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า..ไปล้างหน้าล้างตาแถอะ"

"มาสคาร่าละลายเธอละลายหมดแล้ว"

"อื้ม...นายไปเรียนก่อนเลยนะเดี๋ยวล้างหน้าเสร็จฉันตามไป"

"ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะรอเธอเลยนะ"

"ฉันไม่มีอารมณืมาทะเลาะกับนายหรอกนะ"

"ฉันแค่ล้อเล่นเอง"

@ห้องเรียน

"หัวหน้าห้องโต๊ะด้านหลังสุดขวามือใครนั่งทำไมยังไม่มาเข้าเรียน''

"มิลล์ ค่ะ"

"แล้วทำไมยังไม่มาเข้าเรียน...นี่คิดว่าบ้านรวยแล้วจะไม่โดนหักคะแนนสินะ"

"ขอโทษนะคะ....หนูไปพูดแบบนั้นตอนไหนคะอาจารย์"

....มิลล์เดินเข้าห้องมาอย่างช้าๆพรางทำหน้าขรึมใส่อาจารย์ที่กำลังพูด

"อาจารย์ก็แค่พูดไปอย่างนั้น...เธอคงไม่บอกพ่อย้ายอาจารย์ไปสอนต่างจังหวัดเหมือนคนก่อนๆสินะ"

...คิมหันต์พูดพร้อมยิ้มเย้ยมิลล์

"นั้นสินะ...นายพูดถูกเสมอเชิญอาจารย์หักคะแนนเลยค่ะ"

"ถ้าจะหักคะแนนก็หักคะแนนผมด้วยคับ"

....อารันค่อยๆเดินเข้ามาอยู่ข้างๆมิลล์

(ฉันบอกให้นายเข้าห้องมาก่อนไม่ใช่เหรอ)

(ก็เห็นเธอยังไม่มาก็เลยกะว่าจะไปเรียกนะสิ)

"ชั่งแถอะ....ไปนั่งที่ได้แล้ว

"นายมาพร้อมกับยัยนี่ได้ยังไง"

...คิมหันต์หันมาถามอารันอย่างงงๆ

"ก้แค่ไปปลอบใจยัยนั้นเฉยๆ"

"เรียกร้องความสนใจนะสิไม่ว่า"

@บ้านมิลล์

"วันนี้คิมหันต์จะมาทานข้าวเย็นที่บ้านของเรานะลูก"

"จริงๆหรอคะ"

"ใช่จ้ะ"

"'งั้นหนูรีบไปอานน้ำก่อนนะคะ"

"จ้ะ"

กิ๊ง...กิ๊ง

"ยินดีต้อนรับจ้า รีน่า"

"สบายดีไหมจ้ะ วีน่า"

"ฉันสบายดี"

"แล้วหนูมิลล์ล้ะจ้ะ"

"ไปอาบน้ำแล้วนะจ้ะ"

"ลูกสวัดดีคุณป้าสิ"

"สวัดดีครับ"

"ไม่เจอกันนานโตเป็นหนุ่มหล่อแล้วนะ"

"ไม่หรอกครับ"

ตึกตึกตึก

"ลูกอย่าลงบันไดเร็วขนาดนี้สิมันจะตกันไดนะ"

"ค่าา"

(ประสาท..)

       มิลล์สะตั้นไป3วิกับคำที่พึ่งได้ยินไป เธอค่อยๆกลับมายิ้มเหมือนเดิม

"หวัดดีคิมหันต์"

"ว้าว...อาหารน่าทานจังครับ"

      นี่นาย...ไม่อยากคุยกับฉันขนาดนี่เลยหรอ ฉันทำอะไรก็ผิด ฉันทำอะไรก็โดนด่า นายเกียดฉันขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มิลล์สีหน้าค่อยๆเปลี่ยนไป

"เอ่อ...คิมหันต์คงไม่ได้ยินนะจ้ะ"

"ไม่..เป็นไรคะ" มิลค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆคิมหันต์แต่เหมือนว่าสีหน้าจะค่อยดีเท่าไหร่

"ไม่สบายหรอ"คิมหันต์ยกมือขึ้นมาทาบหน้าผากมิลล์ด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

    นี่เขาเป็นห่วงฉันหรอ

(อย่าคิดไปไกลล้ะ..ฉันแค่แสดงเฉยๆ)

"อ่า....นั้นสินะ"

(ก็คิดอยู่ว่าคนอย่างนายเป็นห่วงฉัน5 5 5)

(เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย) ผมตกใจมากเธอเหมือนคนกำลังคลั่ง พูดแล้วขนลุก เธอคงไม่ได้บ้าหรอกใช่ไหม

(ฉันก็คงประสาทล้ะมั้ง)มิลล์ค่อยๆลุกขึ้นยืน

"มีอะไรรึป่าวลูก"

"ขอโทษ..ทุกคนน้ะคะพอดีหนูรู้สึกไม่ค่อยสบายนะค่ะกะว่าจะไปนอนสักหน่อย"

"เป็นอะไรมากรึป่าวลูก"

"แค่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ"

@โรงเรียน

"ใช่..มิลล์รึป่าวครับ"

"อื้ม..ค่ะ"ปกติแล้วฉันไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าหรอกแต่วันนี้ก็อยากจะลองเปลี่ยนแปลงตัวเอง

"ขอเบอร์ได้ไหมครับ"

"คือไม"มิลล์ยังพูดไม่จบแต่อยู่ก้มีมือปิศนามาคว้ามือเธอไว้"

"คงไม่ได้หรอกครับ"

    "เสียงนี่คงไม่ใช่คิมหันหันต์หรอกน้ะ"พูดพรางโงยหน้าขึ้นมาดูมิลล์ได้แต่ขำตัวเิงในใจแล้วพูดว่า **นี่ฉันกำลังคาดหวังอะไรอยู่เนี่ย555 **ใช่แล้วเสียงนั้นคือเสีชอง อารัน

"นายเป็นใคร"

"แฟ...เพื่อนไง"พวกนั้นได้แต่ทำหน้า งงๆ แล้วเดินจากไป

"ดูเหมือนนายจะหน้ากลัวจนพวกนั้นกล้วกันไปหมดแล้ว"

"ฉันนี่น้ะ"

"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ เสียงอะไรนี่แหละ"

"ป่าวหรอก...ฉันว่าฉีนน่าจะบ้าขึ้นทุกวันๆ"

     ผมไม่รู้หรอกนะว่าช่วงนี้มิลล์เค้าเป็นอะไร....แต่ผมเป็นห่วงเค้ามากจริงๆอยากจะบอกชอบสักครั้งอยากลองไปเดตด้วยแต่ว่าผมคงทำอย่างงั้นไม่ได้สถานะของผมกับเขาคงเป็นได้แค่ เพื่อน